Η ποσότητα της τροφής που πρέπει να έχει ένα μελίσσι δεν μπορεί να δοθεί έτσι απλά με ένα νούμερο, γιατί έχει να κάνει με αρκετούς παράγοντες όπως η δυναμική του μελισσιού, η έκταση του γόνου, η περιοχή, οι καιρικές συνθήκες, και η ενόχληση που δέχεται. Επίσης εξαρτάται απο την κρίση και τον χαρακτήρα του κάθε μελισσοκόμου.
Τα στοιχεία που έχουμε απο το βιβλίο του Ν.Ι.Νικολαϊδη είναι πως ένα καλό μελίσσι χρειάζεται για τη διαχείμαση και την εαρινή του ανάπτυξη το λιγότερο 8-10 οκάδες μελιού με ιδανική τιμή τις 15 οκάδες. Ο κ. Θρασυβούλου στο βιβλίο του κάνει αναφορά σε πληροφορίες μελισσοκόμων, οτι απαιτούνται 10 ως 18 κιλά μέλι και 1-3 πλαίσια γύρη. Ένα γεμάτο πλαίσιο μελιού έχει περίπου 2-3 κιλά μέλι.
Το μεγαλύτερο μέρος της τροφής συνηθίζεται να καταναλώνεται την Άνοιξη όπου θα χρησιμοποιηθεί για την εκτροφή του γόνου. Συνεπώς αν δεν αφήσουμε την κατάλληλη ποσότητα μελιού στην κυψέλη, όταν έρθει η άνοιξη το μελίσσι αυτό δεν θα προλάβει να φτάσει στην πλήρη ανάπτυξή του και δεν θα αποδώσει στην μεγάλη ανθοφορία που έρχεται.
Δεν είναι μόνο το μέλι αλλά και η γύρη, η οποία θα δώσει ώθηση στο μελίσσι να ξεκινήσει η εκτροφή του γόνου απο τέλη χειμώνα ή νωρίς την άνοιξη.
Σαν κανόνα θα μπορούσαμε να ορίσουμε ότι η τροφή που μένει πάντα στην κυψέλη θα πρέπει να είναι τόση ώστε να εξασφαλίσει στην αποικία το αίσθημα της ασφάλειας (Ντούλιτλ). Η συνταγή της επιτυχίας είναι σφιχτά μελίσσια με καλά αποθέματα (αφθονία μελιού).
Όπως αναφέρει ο Β.Λιάκος, η μέλισσα για να διατραφεί σωστά, έχε ανάγκη απο πρωτεϊνες, υδατάνθρακες, λίπη, βιταμίνες, άλατα, ιχνοστοιχεία και νερό τα οποία πρέπει να περιλαμβάνονται στο μενού της, σε καθορισμένη ποιοτική και ποσοτική αναλογία. Το νέκταρ δε αποτελεί την κυριότερη πηγή υδατανθράκων στο διαιτολόγιο της μέλισσας.
Το ζύγισμα είναι μια καλή πρακτική για να ελέγξουμε τα αποθέματα της κυψέλης χωρίς να ενοχλούμε το μελίσσι. Παλιοί μελισσοκόμοι ανασηκώνουν ελαφρώς την κυψέλη υπολογίζοντας εμπειρικά το βάρος της.
Ένα λάθος που παρατηρείται στους αρχάριους μελισσοκόμους είναι η κατάχρηση που γίνεται κατά τον τρύγο.
Αν τρυγήσουμε τα μελίσσια μας και τους αφαιρέσουμε επιπλέον πλαίσια απ όσα «πρέπει», αυτό θα έχει ως συνέπεια την εξασθένηση του μελισσιού. Ακόμη κι αν έρθει η φθινοπωρινή ανθοφορία, δεν θα είναι σε θέση να καλύψει το κενό που εμείς δημιουργήσαμε καθοδηγούμενοι απο την απληστία μας.
Μια συμβουλή προς τους αρχάριους μελισσοκόμους με σταθερά μελισσοκομεία είναι κατά την διάρκεια του τρύγου, να μην βάζουν «χέρι» στα πλαίσια που περιέχουν μέλι απο τον εμβρυοθάλαμο (κάτω πάτωμα). Τρυγάμε μόνο το επάνω πάτωμα – μελιτοθάλαμος.
Η τροφή που μένει πάντα στον εμβρυοθάλαμο θα πρέπει να αποτελείται απο πλαίσια με πλούσια αποθέματα σε μέλι και γύρη. Αν περιμένετε να ξεχειμωνιάσει ένα μελίσσι με τροφές που προέρχονται μόνο απο ζυμάρια και σιρόπια τότε.. το χάσατε το παιχνίδι.
Δεν είναι μόνο η ποσότητα αλλά και η ποιότητα παίζει σημαντικό ρόλο
Η περίπτωση που μπορούμε να πάρουμε πλαίσια με μέλι απο τον εμβρυοθάλαμο είναι όταν πρόκειται να γίνει άμεσα μεταφορά σε νέα τοποθεσία με πλούσια ανθοφορία. Γίνεται ένα μικρό ξαλάφρωμα απο τις παραμορφωμένες κηρήθρες ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο να σπάσουν κατά την μεταφορά. Συνήθως τέτοια πλαίσια αφήνονται πίσω στο σταθερό μελισσοκομείο εξισορροπώντας την δύναμη των υπολοίπων.
Το καλύτερο μέλι για ασφαλή διαχείμαση είναι το μέλι απο άνθη της Άνοιξης και του Καλοκαιριού. Το μέλι απο μελιτώματα μπορεί να προκαλέσει εντερικές διαταραχές σε μελίσσια που αναγκάζονται να μένουν κλεισμένα στις κυψέλες τους για πολλές εβδομάδες και μόνο σε πολύ ψυχρές περιοχές. Οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας που διαχειμάζουν τα μελίσσια χαρακτηρίζονται απο ήπιο κλίμα οπότε δεν υπάρχει εκεί αυτός ο κίνδυνος.
Υπάρχουν και άλλοι συντελεστές που εξασφαλίζουν μια ασφαλής διαχείμαση όπως ο παράγοντας βασίλισσα, η τοποθεσία, η σωστή ανανέωση του πληθυσμού το φθινόπωρο και το μικροκλίμα της κυψέλης, που θα αναλυθούν σε επόμενα άρθρα.
Βιβλιογραφία: Νικολαϊδης-Μελισσοκομία, Β.Λιάκος-Παθολογία μελισσών, Θρασυβούλου-Πρακτική Μελισσοκομία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου