Η μελισσοκομική χλωρίδα της Ρόδου

Στη Ρόδο, συνολικά, έχουν καταγραφεί 1351 φυτά εκ των οποίων 8 είναι τοπικά ενδημικά, 13 είναι ενδημικά του Αιγαίου και της Ρόδου, ενώ 64 είναι ενδημικά της Τουρκίας και της Ρόδου. Λόγω του θερμο-μεσογειακού κλίματος οι βιότοποι που απαντώνται σε όλο το νησί είναι κυρίως αυτοί της ευμεσογειακής ζώνης βλάστησης με αείφυλλους θάμνους (με χαρακτηριστικότερα είδη το σχίνο Pistacia lentiscus, την κουμαριά Arbutus unedo και το πουρνάρι Quercus coccifera), φρύγανα (με χαρακτηριστικότερα είδη το θυμάρι Corydothymus capitatus, την αστοιβή Sarcopoterium spinosum, τη ρίγανη Origanum sp, τον ασφόδελο Asphodelus sp και την ασφάκα Phlomis fruticosa), καθώς και πευκόφυτες πλαγιές τραχείας πεύκης Pinus brutia, που κατά τόπους συγκροτεί σπάνια μικτά δάση με οριζοντιόκλαδα κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens v. horizontalis).
Τα μικτά αυτά δάση απαντώνται σε ελάχιστα μέρη στην Ελλάδα (Δωδεκάνησα και Κρήτη) και στη Ρόδο τα βρίσκουμε σε μία από τις καλύτερες και πιο αντιπροσωπευτικές τους μορφές. Στα σημεία της ενδοχώρας καλλιεργούνται κυρίως ελιές και αμπέλια, ενώ στα παράλια κυριαρχούν τα κέδρα (Juniperus sp) που φύονται ως και τη θάλασσα. Ανάμεσα στα ξεχωριστά φυτικά είδη της Ρόδου συμπεριλαμβάνεται και η λικιδάμβαρη (Liquidambar orientalis) ή ζητιά όπως την αποκαλούν οι Ροδίτες. Η κατανομή αυτού του δέντρου περιορίζεται στη Ρόδο και σε δύο περιοχές της ΝΔ Μικράς Ασίας. Συνήθως φυτρώνει σε ποτάμια και ρεματιές που έχουν συνεχή ροή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Στη ζητιά οφείλεται η μεγάλη συσσώρευση των πεταλούδων στη γνωστή «κοιλάδα των πεταλούδων».

Άλλα είδη που συμμετέχουν λιγότερο ή περισσότερο στη βλάστηση του νησιού είναι η κουκουναριά (Pinus pinea), η χαρουπιά (Ceratonia silliqua), τα ρείκια (Erica sp.), η μυρτιά (Myrtus communis), η δάφνη (Laurus nobilis), η αγριοκουμαριά (Arbutus adrachnae), το σπάρτο (Spartium junceum), η ασπαλαθιά (Callicotome villosa), ο αρκουδόβατος (Smilax aspera), το σπαράγγι (Asparagus acutifolius), η πικροδάφνη (Nerium oleander), η γαλαστοιβή (Euphorbia acanthothamnos), η θρούμπα (Satureja thymbra), η ασφάκα (Phlomis fruticosa), οι λαδανιές (Cistus sp.), η λεβάντα (Lavandula stoechas), η αφάνα (Genista acanthoclada), το αμάραντο (Helichrysum ciculum) και η σκυλοκρεμμύδα (Urginea maritima).
Κατά την χρονική περίοδο Σεπτέμβριος 2001 – Αύγουστος 2002, συλλέχθηκαν, αναγνωρίστηκαν και αναλύθηκαν οι γυρεόκοκκοι απο εκατόν δέκα μελισσοκομικά φυτά από διάφορες περιοχές της νήσου Ρόδου όπως: Αρχίπολη, Αγ. Νεκτάριος, Καλλιθιές, Γενάδι, Παραδείσι, Πλατανιά, Ψινθού, Σιάνα, Αρχάγγελος, Σωρώνης.
Τα φυτά αυτά παρουσιάζονται συγκεντρωτικά παρακάτω στους παρακάτω πίνακες.












Όσον αφορά την μελισσοκομία στο νησί είναι αρκετά αναπτυγμένη. Η Στατιστική Διεύθυνση Γεωργίας Ρόδου για τα έτη 1992-1994 αναφέρει ότι η παραγόμενη ποσότητα μελιού ανερχόταν στα 13.7 κιλά ανα κυχέλη, όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα ο μέσος όρος ήταν 10 κιλά ανα κυψέλη. Η συνολική παραγωγή μελιού άγγιζε τους 212 τόνους, ενώ αριθμούνται 14000 κυψέλες που αντιστοιχούσαν σε 180 μελισσοκόμους. (Τσέλιος, 2000)


Τέλος πληροφορίες με πλούσιο φωτογραφικό υλικό από πολλά φυτά και δέντρα που φύονται στο νησί θα βρείτε εδώ .


Πηγή: MelissokomiaNet.gr


Βιβλιογραφία:
Carlström A. (1987). A survey of the flora and phytogeography of Rhode, Simi, Tilos and the Marmaris peninsula (Southeast Greece – Southwest Turkey). PhD Thesis, University of Lund, pp 302. 

ecorodos.gr 

Γυρεολογικός Άτλαντας των Μελισσοκομικών φυτών της νήσου Ρόδου (Δήμου, Μεσαναγρενός, Θρασυβούλου) ΑΠΘ, Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Ρόδου