Η μελιτοφορία του πεύκου είναι η τελευταία και πιο σημαντική της χρονιάς. Χρειάζεται όμως προσοχή, καθώς ο χειμώνας είναι μπροστά. Διαβάστε ποιούς μελισσοκομικούς χειρισμούς πρέπει να ακολουθήσουμε, για να έχουμε απόδοση στο πεύκο, αλλά και γερά μελίσσια το χειμώνα.
1.Φροντίζουμε τα μελίσσια να είναι «σφικτά», χωρίς περιττές κηρήθρες. Επίσης οι κηρήθρες να είναι σκούρες με σκούρες (όχι φετινές) κηρήθρες. Αποφεύγουμε την προσθήκη φύλλων κηρήθρας. Εάν έχουμε πλαίσια για τρύγο στον όροφο με καλοκαιρινά ανθόμελα, τα τρυγάμε και κατεβάζουμε τα μελίσσια στον εμβρυοθάλαμο.
2.Διατηρούμε τα μελίσσια με πολλούς γόνους, μέσα στο καλοκαίρι. Μεταφέρουμε τα μελίσσια σε γυρεοδοτικές ανθοφορίες του καλοκαιριού, όπως καλαμπόκι, αγριομπαμπακιά, πολύκομπο, κτλ. Ακόμα και τώρα το Σεπτέβρη, φροντίζουμε να διατηρούνται 6-7 γόνοι, σε ανθοφορίες της εποχής όπως ακονιζιά, χαρουπιά, κισσός, αρκουδόβατο. Η χορήγηση γυρεόπιτας ή υποκατάστατου γύρης είναι επιβεβλημένη πριν τα πεύκα και δεν επηρεάζει την ποιότητα του μελιού.
3.Εάν δεν το έχουμε κάνει ήδη, προτιμούμε να μεταφέρομε τα μελίσσια στα πεύκα μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, όπου είναι και η 2η περίοδος μελιττοέκκρισης «βάρεμα», που συνήθως είναι πιο αποδοτική από αυτή του Ιουλίου-Αυγούστου. Μέχρι τότε, θα έχουμε προλάβει να ανασυντάξουμε τα μελίσσια, με γόνους και πολύ πληθυσμό από ενήλικες, ξεκούραστες εργάτριες.
4.Η παραμονή στο πεύκο δεν θα πρέπει να είναι πέρα των 6 εβδομάδων, καθώς μειώνονται οι πληθυσμοί, μπλοκάρεται η εκτροφή γόνου, και υπάρχει κίνδυνος για το ξεχειμώνιασμα.
5.Μετά τον τρύγο, στα μέσα του Νοέμβρη, κάνουμε καταπολέμηση της βαρρόα. Τα μελίσσια έχουν ελάχιστο γόνο μετά το πεύκο, οπότε η εποχή είναι κατάλληλη. Για όσους στη Ν.Ελλάδα (Αττική, νησιά, Πελ/σος) δεν έχουν μπει το πεύκο, λογικά έχουν αναπτύξει γόνους, οπότε η θεραπεία είναι καλό να γίνει αργότερα, τέλος Νοέμβρη-αρχές Δεκέμβρη.
6.Οι πολλές φετινές φθνοπωρινές βροχές ευνοούν την άνθιση και μελιτοέκκριση του φθινοπωρινού ρεικιού (σουσούρα). Εξαιρετικό μελισσομικό φυτό, αναπτύσσει θεαματικά τα μελίσσια, ενώ σε εξαιρετικές χρονιές (μία τέτοια φαίνεται η φετινή) μπορεί να δώσει το γνωστό «μέλι ερείκης» που είναι πλέον γνωστό στο ευρύ κοινό, αλλά και δυσεύρετο. Μέλι που κρυσταλλώνει γρήγορα, και που πρέπει να τρυγηθεί εγκαίρως για να μην ξινίσει. Έχει πιστούς και φανατικούς φίλους καταναλωτές τα τελευταία χρόνια. Ο συνδυασμός του με το πευκόμελο είναι γευστικότατος, ενώ έτσι καθυστερεί και την κρυστάλλωση
7. Προτεινόμενες περιοχές για παραγωγή πευκόμελου Σεπτ-Οκτ 2014, για τη Ν.Ελλάδα (χάρτης Εύβοιας).
α. Εύβοια: κυρίως κεντρική και βόρεια Εύβοια, από Ψαχνά μέχρι και Ιστιαία. Πρόσβαση από οδικώς από Χαλκίδα ή με φερρυ μποτ από Γλύφα
β. Πελοπόννησος: Τρίπολη, Βλαχοκερασιά, Επίδαυρος. Μικρά πευκοδάση, δυσκολία εύρεσης χώρου για μελισσοκομείο. Ειδικά η Τρίπολη τα τελευταία 3 χρόνια παράγει αρκετό πευκόμελο
γ. Αττική: η Πάρνηθα είναι κλασσικός προορισμός, αλλά έχει να δώσει αρκετά χρόνια. Πιο σίγουρο είναι εδώ το ρείκι και η κουμαριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου