Επιχειρήσαμε να κάνουμε μια μικρή συλλογή κάποιων στίχων γνωστών Ελλήνων ποιητών. Παραθέτουμε αποσπασματικά μόνο τους στίχους που αναφέρονται στην μέλισσα, όχι ολόκληρο το ποίημα.
- «Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν΄αρχινίσει παιχνίδι ούτε ζέφυρος καν τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.» (Οδυσσέας Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ – Ανάγνωσμα δεύτερο, ψαλμός Ζ)
- «Το ΄να μου χέρι κρατεί μέλισσα θεόρατη, τ΄άλλο στον αέρα πιάνει πεταλούδα που δαγκάνει » (Οδυσσέας Ελύτης, Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ – Κορίτσι). Το τραγούδι του κοριτσιού μελοποιήθηκε το 1982 και ο τίτλος του τραγουδιού είναι «Γεια σου κύριε Μεναξέ».
- «Στα ερείπια συχνάζουν οι μέλισσες και οι πρώην ιδέες». (Οδυσσέας Ελύτης, ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ).
- «Λένε γι΄αυτόν που κάηκε μες στη ζωή, όπως η μέλισσα μέσα στου θυμαριού τ΄ανάβρυσμα, για την αυγή που πνίγηκε στα χωματένια στήθη» (Οδυσσέας Ελύτης, ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ).
- «Κάτω στης Μαργαρίτας τ΄αλωνάκι, στήσαν τρελό χορό τα μελισσόπουλα» (Οδυσσέας Ελύτης, ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ , μέρος VII). Το ποίημα έχει μελοποιηθεί με τίτλο «Κάτω στης Μαργαρίτας τ΄αλωνάκι¨.
- «Τι γυαλόπετρες φούχτες, τι καλάθια φρέσκες μέλισσες και σταμνιά φουσκωτά όπου άκουγες ββββ να σου βροντάει ο αιχμάλωτος αέρας.» (Οδυσσέας Ελύτης, ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΔΡΟ ΚΑΙ Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ).
- «εδώ είναι τα τρεχούμενα νερά εδώ είναι ο κήπος, εδώ βουίζουν οι μέλισσες μες στα κλωνάρια» (Γιώργος Σεφέρης, ΠΡΩΪ).
- «Τούτο το σώμα που έλπιζε σαν το κλωνί ν΄ανθίσει και να καρπίσει και στην παγωνιά να γίνει αυλός η φαντασία το βύθισε σε ένα βουερό μελίσσι για να περνά και να το βασανίζει ο μουσικός καιρός.» (Γιώργος Σεφέρης, ΤΟ ΣΩΜΑ).
- «Γνώρισα τη φωνή των παιδιών την αυγή πάνω σε πράσινες πλαγιές ροβολώνταςχαρούμενα σα μέλισσες και σαν τις πεταλούδες με τόσα χρώματα.» (Γιώργος Σεφέρης, ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ).
- «Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα γιομάτη σπαρμένη μάγια! Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε, Ούδ΄όσο κάνει η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι, Γύρου σε κάτι ατάραχο π΄ασπρίζει μες στη λίμνη,» (Διονύσιος Σολωμός, ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ, VI Ο Πειρασμός).
- «Για κοίτα κει χάσμα σεισμού βαθιά στον τοίχο πέρα, και βγαίνουν άνθια πλουμιστά και τρέμουν στον αέρα, λουλούδια μύρια, που καλούν χρυσό μελισσολόι, άσπρα, γαλάζια, κόκκινα και κρύβουνε τη χλόη.» (Διονύσιος Σολωμός, ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ, Σχεδίασμα Β).
- «Γυναίκα μου, Μέλισσά μου με τη χρυσή καρδιά, Μέλισσά μου με τα μάτια πιο γλυκά απ΄το μέλι» (Γιάννης Ρίτσος, ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ).
- «Όπως η μέλισσα γύρω από ένα άγριο λουλούδι, όμοια κ΄εγώ. Τριγυρίζω διαρκώς γύρω από τη λέξη.» (Νικηφόρος Βρεττάκος, Ο ΑΓΡΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ).
- «Δημιουργώ σαν τη μέλισσα εκεί που είχα ξεχάσει πως γίνεται το μέλι.» (Μαρία Πολυδούρη, ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ).
- «Ενθουσιώδους παρακμής χειροκροτήματα, μπιζάρουν μέλισσες και άλλα βομβώδη μελιστάλακτα κεντριά, αιώρησης κάνιστρα με φρεσκοκομμένες πεταλούδες, ραίνουν την πρωταγωνίστρια ερμηνεία τους.» (Κική Δημουλά, ΓΑΣ ΟΜΦΑΛΟΣ).
- «Μούσα το Ικάριον πέλαγος έχεις γνωστόν. Να η Πάτμος, να αι Κορασσίαι, κ΄η Κάλυμνα που τρέφει τας μελίσσας με΄αθέριστα άνθη.» (Ανδρέας Κάλβος, ΩΔΗ τετάρτη, Εις Σάμον).
- «Τα κύτταρά μας τα επισκέπτονται οι μέλισσες» (Ανδρέας Εμπειρίκος, Υψίπεδον της Διελεύσεως).
- «Και το τραπέζι με λινόν ευωδιασμένον εστρώθη, απάνω του οι χλωροί καρποί, απάνω κι η κερήθρα, κι η ελιά γλυκιά στα στόματα, καθώς το φως στα μάτια» (Άγγελος Σικελιανός, ΔΕΙΠΝΟΣ).
- «Μπορείς ποτέ τα όσα τρως , βρε άνθρωπε τεμπέλη, να τα μασάς σαν μέλισσα και να τα βγάζεις μέλι; Ου, να χαθείς, κηφηναριό…….στων μελισσών το σμήνος εσύ ζηλεύεις μοναχά την θέσιν του κηφήνος, και θέλεις πάντα χάρισμα να τρώγεις στην κυψέλην, οπόταν είσαι μάλιστα γιγαντομάχος Έλλην.» (Γεώργιος Σουρής, Ο Φασουλής Φιλόσοφος).
Τζένη Χ. Κωτίκα