Το φθινοπωρινό ή κόκκινο ρείκι είναι φυτό που το συναντά κανείς σ’όλη την Ελλάδα, ηπειρωτική ή νησιώτικη. Είναι γνωστό με πολλά κοινά ονόματα όπως κλαδί, πυρένι,σουσούρα, τσάρο,έρικας, τσαλί, χαμόρεικο κ.α. Το
επιστημονικό του όνομα είναι Erica verticilata ή Erica multipolyflora
που μεταφρασμένα σημαίνουν ερείκη η σπονδυλωτή και ερείκη η πολυανθής.
Βρίσκεται σε όλα τα υψόμετρα και τις πλαγιές που καλύπτονται από θαμνώδη δασική βλάστηση, όπου συνυπάρχει με κουμαριές, λαδανιές, σμυρνιές, πουρνάρια, ανοιξιάτικα ρείκια, σχίνους κ.λ.π. Το φθινόπωρο όταν είναι ανθισμένο, ολόκληρη η περιοχή χρωματίζεται από τα πολυάριθμα κόκκινα – μοβ λουλούδια τους και τότε εύκολα ξεχωρίζει από τους άλλους θάμνους και κυρίως από το ανοιξιάτικο ρείκι (Erica arborea) με το οποίο έχει πολλές βοτανικές ομοιότητες, αφού ανήκουν στο ίδιο γένος.
Προσφέρει άφθονο νέκταρ και γύρη στις μέλισσες και κατατάσσεται ιδίως το φθινοπωρινό ρείκι ή σουσούρα, πρώτο στις προτιμήσεις των μελισσοκόμων κυρίως για τους παρακάτω λόγους :
Πλησιάζει ο χειμώνας, τα μελίσσια πρέπει να ανανεώσουν τον πληθυσμό τους για το ξεχειμώνιασμα, οι ανθοφορίες σπανίζουν και μια επιτυχημένη ανθοφορία ρεικιού είναι ότι καλύτερο. Σημαντική είναι επίσης η βοήθεια που προσφέρει στα μελίσσια που αδυνατίζουν στο πεύκο, συμβάλλοντας στην επιτυχέστερη εκμετάλλευση του τελευταίου.
Υπάρχουν όμως και μειονεκτήματα λίγα αλλά σημαντικά όπως: Ευαισθησία στις κλιματολογικές συνθήκες, έχοντας απαίτηση στην ύπαρξη αρκετής εδαφικής υγρασίας για την έναρξη της ανθοφορίας. Μετά την πλήρη άνθιση όμως στην περίοδο της νεκταροέκκρισης είναι ευαίσθητη στη βροχή, στον ξερό Β.Δ. άνεμο και στον καυτό λίβα που την σταματούν. Εμφάνιση λεηλασίας, όταν για τους παραπάνω λόγους σταματήσει η νεκταροέκκριση ή στην αναμονή έναρξης της ανθοφορίας.
Πηγές: [ Η μελισσοκομική χλωρίδα (Δ.Τσέλλιος), melinet.gr, melissokomianet.gr ]
Βρίσκεται σε όλα τα υψόμετρα και τις πλαγιές που καλύπτονται από θαμνώδη δασική βλάστηση, όπου συνυπάρχει με κουμαριές, λαδανιές, σμυρνιές, πουρνάρια, ανοιξιάτικα ρείκια, σχίνους κ.λ.π. Το φθινόπωρο όταν είναι ανθισμένο, ολόκληρη η περιοχή χρωματίζεται από τα πολυάριθμα κόκκινα – μοβ λουλούδια τους και τότε εύκολα ξεχωρίζει από τους άλλους θάμνους και κυρίως από το ανοιξιάτικο ρείκι (Erica arborea) με το οποίο έχει πολλές βοτανικές ομοιότητες, αφού ανήκουν στο ίδιο γένος.
Προσφέρει άφθονο νέκταρ και γύρη στις μέλισσες και κατατάσσεται ιδίως το φθινοπωρινό ρείκι ή σουσούρα, πρώτο στις προτιμήσεις των μελισσοκόμων κυρίως για τους παρακάτω λόγους :
- Η μεγάλη έκταση που καταλαμβάνει.
- Η μεγάλη ποσότητα και υψηλής βιολογικής αξίας γύρη που προσφέρει στις μέλισσες.
- Αρκετές ποσότητες νέκταρος, ιδίως από το μέσο της ανθοφορίας και μετά.
Πλησιάζει ο χειμώνας, τα μελίσσια πρέπει να ανανεώσουν τον πληθυσμό τους για το ξεχειμώνιασμα, οι ανθοφορίες σπανίζουν και μια επιτυχημένη ανθοφορία ρεικιού είναι ότι καλύτερο. Σημαντική είναι επίσης η βοήθεια που προσφέρει στα μελίσσια που αδυνατίζουν στο πεύκο, συμβάλλοντας στην επιτυχέστερη εκμετάλλευση του τελευταίου.
Υπάρχουν όμως και μειονεκτήματα λίγα αλλά σημαντικά όπως: Ευαισθησία στις κλιματολογικές συνθήκες, έχοντας απαίτηση στην ύπαρξη αρκετής εδαφικής υγρασίας για την έναρξη της ανθοφορίας. Μετά την πλήρη άνθιση όμως στην περίοδο της νεκταροέκκρισης είναι ευαίσθητη στη βροχή, στον ξερό Β.Δ. άνεμο και στον καυτό λίβα που την σταματούν. Εμφάνιση λεηλασίας, όταν για τους παραπάνω λόγους σταματήσει η νεκταροέκκριση ή στην αναμονή έναρξης της ανθοφορίας.
Πηγές: [ Η μελισσοκομική χλωρίδα (Δ.Τσέλλιος), melinet.gr, melissokomianet.gr ]