Το μελίτωμα του ελάτου είναι η ζαχαρώδης έκκριση των βελονοειδών φύλλων του δέντρου και παρουσιάζεται το καλοκαίρι, όταν ανέβει σημαντικά η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Σε περίπτωση βροχής αυτό το διάστημα, σταματά απότομα η έκκριση. Για την καλύτερη απόδοση του δέντρου απαιτείτε ξηρασία και υψηλή θερμοκρασία. Το μέλι ελάτου έχει συνήθως σκούρο χρώμα, κοκκινωπό ή και λίγο πιο ανοιχτό ανάλογα την προέλευση, είναι παχύρρευστο με έντονο δασώδες άρωμα και είναι πλούσιο σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία.
Η Κεφαλληνιακή Ελάτη (επιστ. Abies cephalonica – Ελάτη η κεφαλληνιακή) είναι ένα από τα τρία είδη ελάτης που συναντάμε στην Ελλάδα και αποτελεί ενδημικό είδος της χώρας. Φύεται στα βουνά της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και της δυτικής Θεσσαλίας 
και σποραδικά μέχρι την ανατολική Ήπειρο, τον Όλυμπο και τον Άθωνα. Ενώ επίσης συναντάται στο νησί της Κεφαλλονιάς όπου, λόγω γεωγραφικής απομόνωσης του νησιού, το είδος εκεί έχει παραμείνει αμιγές. Για αυτό το λόγο, το όνομα του δένδρου φέρει και το όνομα του νησιού.
Η Κεφαλληνιακή Ελάτη συναντάται σε υψόμετρα μεταξύ 650-1.800 μ. αλλά σχηματίζει πυκνές συστάδες σε υψόμετρα μεταξύ 800-1.600 μ. Προτιμά τα βαθιά και υγρά εδάφη, αλλά μπορεί και αναπτύσσεται και σε αβαθή ξηρότερα εδάφη. Είναι δέντρο που μπορεί να αναπτυχθεί και υπό σκιάν, είναι δηλαδή σκιανθεκτικό είδος ελάτης και μπορεί να αντέξει δυσκολότερες συνθήκες, όπως η ανομβρία και αυξημένη θερμοκρασία εδάφους. Ο κορμός του είναι ίσιος και όρθιος και έχει πυραμιδοειδή κόμη που φθάνει σε ύψος των 15-25 μ. και οι νεαροί βλαστοί του είναι καστανοπράσινοι και πιο λείοι. Τα βελονοειδή φύλλα σκουροπράσινου χρώματος είναι τοποθετημένα σε σπειροειδή διάταξη πάνω στον βλαστό.
Η άνθιση του δένδρου γίνεται τους μήνες Μάιο-Ιούνιο και έχει τα αρσενικά και θηλυκά άνθη του χωριστά πάνω στο ίδιο δένδρο, όπως και όλα τα έλατα άλλωστε. Οι αρσενικές ταξιανθίες έχουν χρώμα πορφυρό και οι θηλυκές είναι κιτρινωπές, δημιουργώντας αργότερα κυλινδρικού σχήματος, όρθιους κώνους (κουκουνάρια).
Η ρητίνη του δένδρου έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην πρακτική ιατρική. Έχει πολύ ανθεκτικό ξύλο και χρησιμοποιούνταν ευρέως σε οικοδομικές και ναυπηγικές κατασκευές.
Είναι γενικά ένα όμορφο και αρκετά κομψό δέντρο και για αυτό φυτεύεται συχνά σε πάρκα και δενδροστοιχίες ως καλλωπιστικό.
και σποραδικά μέχρι την ανατολική Ήπειρο, τον Όλυμπο και τον Άθωνα. Ενώ επίσης συναντάται στο νησί της Κεφαλλονιάς όπου, λόγω γεωγραφικής απομόνωσης του νησιού, το είδος εκεί έχει παραμείνει αμιγές. Για αυτό το λόγο, το όνομα του δένδρου φέρει και το όνομα του νησιού.Η Κεφαλληνιακή Ελάτη συναντάται σε υψόμετρα μεταξύ 650-1.800 μ. αλλά σχηματίζει πυκνές συστάδες σε υψόμετρα μεταξύ 800-1.600 μ. Προτιμά τα βαθιά και υγρά εδάφη, αλλά μπορεί και αναπτύσσεται και σε αβαθή ξηρότερα εδάφη. Είναι δέντρο που μπορεί να αναπτυχθεί και υπό σκιάν, είναι δηλαδή σκιανθεκτικό είδος ελάτης και μπορεί να αντέξει δυσκολότερες συνθήκες, όπως η ανομβρία και αυξημένη θερμοκρασία εδάφους. Ο κορμός του είναι ίσιος και όρθιος και έχει πυραμιδοειδή κόμη που φθάνει σε ύψος των 15-25 μ. και οι νεαροί βλαστοί του είναι καστανοπράσινοι και πιο λείοι. Τα βελονοειδή φύλλα σκουροπράσινου χρώματος είναι τοποθετημένα σε σπειροειδή διάταξη πάνω στον βλαστό.
Η άνθιση του δένδρου γίνεται τους μήνες Μάιο-Ιούνιο και έχει τα αρσενικά και θηλυκά άνθη του χωριστά πάνω στο ίδιο δένδρο, όπως και όλα τα έλατα άλλωστε. Οι αρσενικές ταξιανθίες έχουν χρώμα πορφυρό και οι θηλυκές είναι κιτρινωπές, δημιουργώντας αργότερα κυλινδρικού σχήματος, όρθιους κώνους (κουκουνάρια).
Η ρητίνη του δένδρου έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην πρακτική ιατρική. Έχει πολύ ανθεκτικό ξύλο και χρησιμοποιούνταν ευρέως σε οικοδομικές και ναυπηγικές κατασκευές.
Είναι γενικά ένα όμορφο και αρκετά κομψό δέντρο και για αυτό φυτεύεται συχνά σε πάρκα και δενδροστοιχίες ως καλλωπιστικό.
Χάρτης εξάπλωσης της Κεφαλληνιακής Ελάτης
Πηγή: [melissokomianet.gr, Εκδόσεις ΔΟΜΗ-ΕΛΛΑΔΑ, ΒΗΜΑ: Τόμος 51, Νομός Κεφαλληνίας, σελ. 51, ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΕΛΑΤΟ.]